Nova Nova Zelandia - Cronoloxía

Tradicionalmente os maorís crían nun panteón de deuses e espíritos. A finais da década de 1820, porén, os maorís comezaron a mudar os seus costumes morais e relixiosos debido á influencia da relixión cristiá. No 1840, os maorís xa superaban ós británicos nas misas. Te Hāhi Mihinare, a igrexa Anglicana, era, e segue a ser, a igrexa con maior freguesía maorí. Pese a todo os maorís desenvolveron as súas propias ramas dentro do cristianismo adaptándoas ós seus propios costumes. (Teara.govt.nz, 2017).

O Kīngitanga fundouse no ano 1858 para unir ós maorís baixo un único soberano a fin de protexerse do inxente aumento da poboación europea que supuña unha ameaza para eles e as súas terras. A sede do Kīngitanga está localizada na rexión de Waikato. Dende a súa creación, o Kīngitanga tivo seis reis e dúas raíñas. (Teara.govt.nz, 2017).
Durante a guerra de Waikato, en 1860, o Kīngitanga era percibido, polo menos desde o goberno, como unha ameaza á coroa británica, xa que, dicían, pretendía escindir ós maorís da soberanía do imperio. A pesar disto, actualmente o Kīngitanga é considerado unha institución moi relevante na loita pola unidade do pobo maorí. (Nzhistory.govt.nz, 2017).

Tras varias propostas para cambiar a localización da capital do país, en 1863 chegouse á conclusión de que a decisión sería tomada por un comité independente. Tres gobernadores de diferentes rexións australianas viaxaron a Nova Zelandia para estudar as diferentes propostas de localización. Finalmente decidíronse por Wellington e comunicáronllo ó goberno nunha carta de apenas dúas páxinas de extensión, explicando algúns dos seus argumentos; despois disto volveron a Australia.
Como consecuencia do cambio producíronse protestas públicas en Auckland e chegóuse a reclamar unha separación do país. (Teara.govt.nz, 2017).